تعریف تئاتر در امریکا:

گرایش های نوین تئاتر جهان تا پیش از سال 1915 تاثیر چندانی بر تئاتر امریکا نگذاشت، قاره ای که هنوز بیش از چند قرن از اکتشافش نگذشته بود و ملیت های مختلفی را در خود می پروراند.

تا این که بین سال های 1915 و 1940 تئاتاتر امریکا برای نخستین بار توانست برای خود پایگاهی جهانی کسب نماید و این امر بیش از همه مدیون یوجین اونیل، نمایشنامه نویس خلاق و پر تلاش است.

او فرزند جیمز اونیل بازیگر تئاتر بود و نمایشنامه نویسی را از سال های 1912 به بعد آغاز کرد.

او در شیوه ها و تکنیک های نوین تئاتری طبع آزمایی کرد.

او با نوشتن نمایشنامه های بلند و کوتاه به انتقاد از جامعه ی سوداگر امریکا پرداخت.

نمایشنامه های ((گوریل پشمالو)) ، ((آنا کریستی))، ((امپراتور جونز))، ((هوس زیر درخت نارون))، ((سیر روز در دل شب))، ((در منطقه جنگی)) و چند اثر دیگر از این نمایشنامه قابل ذکر است.

اونیل در 1953 بر اثر بیماری گذشت.

ارتور میلر Arthur Miller:

او در نیویورک به دنیا آمد و در رشته ی روزنامه نگاری تحصیل کرد.

نمایشنامه های مشهورش عبارتند از : ((مرگ پیشه ور)) ، ((نگاهی از پل)) ، ((قیمت))، ((حادثه ی درویشی))، ((همه ی پسران من)) و ((ساحره ی سوزان)).

او چند فیلمنامه نیز نوشته که معروف ترین آن ((ناجورها)) است که توسط کمپانی های فیلمسازی هالیوود ساخته شد.

تنسی ویلیامز Tennessee Wiliamd:

نمایشنامه نویس و فیلمنامه نویس برجسته ی امریکایی در 1914 در ایالت میسوری متولد شد و در دانشگاه میسوری نیز تحصیل کرد.

از 1940 نمایشنامه نویسی را به طور جدی آغاز کرد؛ برخی از معروف ترین نمایشنامه هایش عبارتند از: ((اتوبوسی به نام هوس))، ((باغ وحش شیشه ای))، ((ناگهان تابستان گذشته))، ((گربه روی شیروانی داغ))، ((پرنده ی شیرین جوانی)) و ((تابستان و دود و شب ایگوانا))  که اکثرا اقتباس های سینمایی از آنها انجام شده است.

ویلیامز چندین رمان نیز نگاشته است.

تعریف تئاتر در هند:

تاریخ ادبیات هند به دو دوره تقسیم می شود:

1_دوره ی ودایی

2_دوره ی معروف به سانسکریت

بخش عمده ی ادبیات هند به زبان سانسکریت، یعنی کهن ترین زبان آریایی موجود نوشته شده است.

به طور کلی آثار ادبی هند را می توان به دو گروه تقسیم کرد:

آثار مذهبی و آثار غیر مذهبی.

آثار مذهبی که کهن ترین آثار ادبی هند را تشکیل می دهد به صورت وداهای چهارگانه است که به صورت شعر هستند و شامل:

ریگ ودا : درباره ی ستایش خدایان گوناگون طبیعت است.

یجورودا : این کتاب در باب نیایش است.

انژودا : این کتاب درباره ی جادو می باشد.

بخش دیگر آثار هندی به صورت نثر هستند که مهم ترین آنها، اوپانیشادها و برهماناها،که شامل تفاسیر سرودهای مذهبی است.

آثار غیر مذهبی هند شامل:

منظومه های حماسی، که باز هم به صورت شعر می باشند همچون مهابهاراتا که شامل هجده کتاب است.

این کتاب ها درباره ی جنگ میان نیکی و بدی سروده شده است.

رامایانا درباره ی زندگی راما و همسرش سیتا می باشد.

آثار نمایشی همچون شکونتلا منسوب به کالیداس که او را شکسپیر هند دانسته اند و نمایشنامه ی ((ارابه ی گل)) منسوب به شاه سود راکا که دارای ده پرده می باشد.

اما رابیندرانات تاگور 1941_1861 سرشناس ترین ادیب، شاعر و نمایشنامه نویس قرن بیستم هند است که به اخذ جایزه ی نوبل نائل آمد.

نمایشنامه های مهم او عبارتند از :

((چیترا)) که الهام گرفته از مهابهاراتاست، ((قربانی))، ((پستخانه))، ((مالینی))، ((گردش بهار)) همراه چندین کتاب از جمله ((گیتانجالی)) یا ارمغان های شعری.

تاگور در اواخر عمر موفق شد در زادگاهش دانشگاهی بنا کند که در آن دانشجویان ملل مختلف به کسب علم بپردازند.

او هر چند در درجه ی نخست، شاعری خلاق است، اما از سویی دیگر فیلسوفی روشن بین است که در همه ی گذرگاه های اندیشه و ذوق بشری گام برداشته است.

یکی از اشکال نمایشی هند کاتاکالی نام دارد که آمیزهایی از رقص و درام است.

در این نوع از هنر؛ رقص، درام، موسیقی آوازی، ضرب آهنگ کف پاها، حرکات ظریف دست ها و چشم ها، به خلق شکل هایی زیبا و غنی نائل می آید.

مضامین نمایشنامه های کاتاکالی بر گرفته از حماسه های مهم هندیان بالاخص مهابهاراتا و رامایانا است.