هنر- عمومی

آنچه که باید درباره تئاتر در آلمان بدانید

تعریف تئاتر در آلمان:

تاریخ فرهنگ آلمان در سده ی هفدهم و هیجدهم به گونه مشخص تعالی یافت؛ نهضت رومانتیک به مرور مورد توجه قرار گرفت و گوته و شیلر بزرگ ترین نمایشنامه نویسان آن عصر، هنر این سرزمین را اعتلا بخشیدند.

 

یوهان ولفگانگ فون گوته (1832_1749 میلادی) Johann Wolfgang Von Goethe:

گوته را معمولا بزرگ ترین چهره ادبی در سراسر تاریخ آلمان شناخته اند.

او نابغه ای جهانی بود که دامنه ی علایقش تقریبا در همه ی زمینه ها گسترده میشد و در همه ی زمینه ها سهم قابل توجهی ادا کرده است.

گوته در سال 1775 در شهر وایمار Weimar مستقر شد و این شهر را مرکز فرهنگی آلمان ساخت.

اثر مهم گوته که آغاز آن از دوره ی جوانی بوده و آن را مدت کوتاهی قبل از مرگش به پایان رسانده است، تراژدی فاوست Faust می باشد.

تراژدی فاوست، الهام گرفته از دکتر فاستوس اثر کریستوفر مارلو است.

گوته در شخصیت این دانشمند، مسائل معنوی انسان عصر جدید را که می خواهد روابط دنیا و زندگی را یک جا دریابد به زیبایی بازگو نموده است.

آثار گوته بسیار متنوع است چنانچه شامل چندین تراژدی ، چند نمایشنامه ی تاریخی، آثار فلسفی، آثار اساطیری و کمدی، ترجمه ها و کار روی آثار هنرمندان مشرق زمین همچون دیوان شرقی که تحت تاثیر غزلیات خواجه حافظه نگاشته شده است، قابل ذکرند.

از مهم ترین نمایشنامه های گوته می توان اگمنت، سرگذشت ورتر، کلاویگو، گوتزفن برلنشتن، استلا، طبیعت عشاق و شریکان جرم نام برد.

 

شیلر (1805_1759 میلادی) Friedrich Schiller:

فردریش شیلر نمایشنامه نویس، دوست و همکار گوته، چهره ی درخشان نمایشنامه نویسی این عصر آلمان است.

او پسر یک نظامی بود.

افکار و اندیشه های شیلر نیز همچون گوته در دهه 1780 متحول شد و به دعوت گوته در وایمار ساکن شد و همکاریش را با گوته آغاز کرد.

آن دو توانستند تئاتر و ایمار را به سطح مشهور ترین تئاتر های آن عصر اروپا برسانند.

نمایشنامه های مهم شیلر عبارتند از:

راهزنان، خدعه و عشق، توطئه ی فیسکو، دون کارلوس، مرگ والنشتاین، ویلهلم تل، دوشیزه ی اورلئان و ماری استورات.

جوهر درام شیلر در طرح مسائل و مشکلات انسان ها است.

لغزش، گناه، عشق، اخلاقیات و کشمکش های میان انسان ها و جامعه از یک سو و تلاش در جهت رسیدن به کمال انسانی از سوی دیگر همراه با طلب آزادی و پاکسازی از اعمال و خطاهای فردی، مضمون عمده ی آثار وی را تشکیل می دهند.

 

برتولت برشت (1956_1898 میلادی) Bertolt Brecht :

برشت نه فقط نمایشنامه نویس ،بلکه شاعر، نظریه پرداز و کارگردانی مکتب ساز است.

دو پدیده ی مهم در تئاتر دست آورد اوست.

تئاتر روایی Epic (حماسی) و فن فاصله گذاری.

برشت با نمایشنامه ی (( آدم، آدم است)) (1926) سبک و سیاق خود را اعلام کرد.

او رهیافت نمایشی خود را روایی یا حماسی نامید تا هم حوزه ی وسیع تری را القا کند و هم اختلاط شیوه های داستانسرایی و نمایش را مورد تاکید قرار دهد.

نمایشنامه های ((آن که گفت اری و آن که گفت نه)) ، ((استثنا و قاعده)) و ((اپرای سه پولی)) کارهای دوره ی نخست نمایشنامه نویسی او محسوب می شود که عمدتا به نمایشنامه های آموزشی شهرت دارند.

با به قدرت رسیدن هیتلر در سال 1933 برشت ناگریز همراه همسرش هلنا وایگل Helena Weigel آلمان را ترک گفت و این تبعید 16 سال به طول انجامید.

اما همین سال ها برای برشت سال های درخشان فعالیت هنری نیز هست.

نمایشنامه های ((گالیله)) ، ((زن نیک سچوان)) ، ((ترس و نکبت رایش سوم)) ، ((دایره ی گچی قفقازی))، ((ننه دلاور و فرزندانش)) و ((رویای سیمون ماشار)) ، ((ارباب پونتیلا و نوکرش ماتی)) به همراه چند رمان، دفتر شعر و فیلمنامه دست آورد تلاش خلاق این سال ها محسوب می شود.

برشت پس از پایان جنگ دوم هنگامی که دوباره امکان بازگشتش میسر شد به کشورش بازگشت و با تاسیس گروه تئاتر برلینز انسامبل Berliner Enesemble اهداف تئاتری خود را با اجراهایی به یاد ماندنی پیگیری کرد.

 

((گفتگو های میسینک کاف و ارغنون کوچک برای تئاتر))، نظریات وی درباره ی شیوه ی تئاتری اوست و نیز آخرین نمایشنامه هایش به نام های ((محاکمه ی ژاندارک در روان))، ((نکریولانوس))، ((توراندخت))، ((آنتیگون))، ((هوراتی ها و کوراتی ها)) و تعدادی تک پرده به همراه چند داستان از آثار دیگر او محسوب می شوند.

برشت در سال 1956 چشم از جهان فرو بست.

 

از دیگر نمایشنامه نویسان برجسته ی آلمان می توان از گرهارت هاپتمان Gerhart Hauptmann و اثر مشهور او ((بافندگان)) نام برد.

اثری که درام ناتورالیستی را در آلمان بنیان نهاد.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *