معرفی فلاش دوربین:
در سال های اولیه پس از اختراع عکاسی وسایل و تجهیزات، بسیار محدود بودند، اما با گسترش این فن و نیازهای شدیدی که در زمینه های مختلف و به خصوص نور احساس می شد؛ یافتن منابع نور مصنوعی، کاملا ضروری شد چرا که شدت نور طبیعی در زمان ها و شرایط مختلف، متفاوت و ناکافی بود و نمی توانست در تمامی اوقات قابل دسترس باشد.
پس از تلاش های فراوان و یافتن راه حل های متفاوت، سرانجام در سال 1931 میلادی دکتر هارولد اجرتون موفق به ساخت دستگاهی شد که پایه و اساس فلاش های امروزی قرار گرفت.
فلاش وسیله ای است که علاوه بر جبران بسیاری از کمبود های نور، در خدمت خلاقیت های تصویری نیز قرار می گیرد.
این وسیله بر قسمت بالای دوربین به صورت کشویی جاسازی می شود.
بر روی بدنه ی دوربین در قسمت جدول سرعت های عکاسی (سرعت شاتر) علامتی مخصوص عکاسی با نور فلاش تعبیه شده است تنظیم سرعت بر روی این شاخص موجب می شود که تابیدن نور نهایی و ایده آل فلاش به سطح فیلم، زمانی اتفاق بیفتد که شاتر، کاملا از جلوی نگاتیو، کنار رفته است.
عمل همزمانی بین باز شدن کامل پرده ی شاتر و تابیدن نور فلاش را سینکرونیزه (Synchroniation) می نامند.
گاه بر روی جدول سرعت شاتر به جای علامت فلاش علامت اعداد سینکرون (1/30 و 1/60 و 1/125) با رنگ خاصی مثل قرمز مشخص می شوند.
تنظیم سرعت شاتر روی این اعداد همان عمل همزمانی را برای ما انجام خواهد داد.
این ها سرعت های مناسب عکاسی با فلاش می باشند و اما دیافراگم های مناسب کار عبارتند از : 4 و 5/6 و 8 =f
استفاده از فلاش ها دو مشکل اساسی ایجاد می کند که البته با ترفندهایی می توان آن مشکلات را برطرف نمود:
1_ گاهی در عکاسی رنگی، نقطه ای قرمز رنگ در چشم های سوژه در تصویر پدیدار می شود. علت آن باز شدن بیش از حد مردمک پشم به علت تاریکی محیط و برخورد مستقیم نور به خون داخل چشم و بازتاب رنگ قرمز به سمت دوربین می باشد.
برای رفع این حالت به جای نور مستقیم از نور انعکاسی یا بازتابی فلاش استفاده کنید.
به این صورت که فلاش را توسط سیم و کابل مخصوص کمی از دوربین دور کنید تا زاویه ی دید دوربین با زاویه تابش فلاش متفاوت باشد.
همچنین سوژه باید از نگاه کردن مستقیم به داخل لنز خودداری کند.
افزایش نورهای جانبی محیط نیز می تواند به رفع این مشکل کمک کند.
2_ نور فلاش به علت این که متمرکز است باعث به وجود آمدن سایه های تند و تصاویر تخت می شود.
برای رفع این نقیصه می توان نور فلاش را تلطیف کرد.
یکی از راه های تلطیف این است که صفحاتی مات، مشجر یا شیری رنگ را (که قابلیت عبور نور را نیز داشته باشند) به عنوان پخش کن بر روی فلاش قرار دهید تا نور فلاش را تلطیف نمایند.
در صورت عدم دسترسی به فیلترهای مخصوص پخش کن می توان از صفحاتی مانند کاغذ کالک، کاغذ پوستی، پارچه ی متقال نازک و یا حتی دستمال کاغذی تک لایه استفاده کرد.
راه دیگر برای پخش کردن نور فلاش به هدف تلطیف کردن نور تند آن، استفاده از پخش کننده های خاصی است به نام رفلکتور که شکل آن شبیه به چتر است و اگر این وسیله در دسترس نبود می توان نور فلاش را به سطوحی مثل دیوار، سقف، مقوای سفید و آلومینیوم فویل مچاله شده تاباند و نور بازتابی آن که به جهت انعکاس و بازتابش، تلطیف شده است را دریافت نمود.
کاربرد فلاش در عکاسی:
الف_ اگر سوژه ای در حالت ضدنور قرار گیرد و این حالت مطلوب شما نباشد می توانید از فلاش برای خارج کردن سوژه از موقعیت ضدنور استفاده کنید.
ب_اگر منبع نور بزرگی مثل خورشید بالای سر سوژه، سایه ی نامطلوبی در زیر اعضای صورت ایجاد کند، استفاده از نور فلاش می تواند این سایه های مزاحم را تعدیل و یا حتی رفع کند.
ج_اگر در محیطی کم نور بخواهید از سوژه های متحرک عکاسی کنید، به علت کمبود نور باید زمان نوردهی را بالا برد (سرعت شاتر را کم کرد) و دیافراگم را باز نمود و به همین جهت، حرکت سوژه ی متحرک به صورت کشیدگی تصویر، ثبت خواهد شد.
در چنین موقعیتی می توان با به کارگیری فلاش و ایجاد نور شدید آن، زمان نوردهی را کاهش و در نتیجه، سرعت شاتر را افزایش داد تا در طی خروج نور مقطعی و بسیار زود گذر فلاش، بتوان با سرعت بخشیدن به عکاسی، حرکت سوژه را ثابت کرد و تصویری مشخص از یک سوژه ی متحرک به دست آورد.
بنابراین یکی از عملکردهای کاربردی فلاش، ثابت کردن حرکت های سریع سوژه در محیط های کم نور است.
د_ آخرین کاربردی که فلاش ایجاد می کند، تحت عنوان تکنیک ویژه ای در عکاسی، از روش های بسیار جالب و جذابی است که با استفاده از سرعت B جهت القای حرکت در عکس به کار می رود.
برای بدست آوردن این گونه تصاویر جذاب، بدین طریق عمل می کنید:
ابتدا دوربین را بر روی سه پایه قرار می دهید. سرعت را بر روی B تنظیم می کنید، فلاش را با سیم رابط به صورت جدا از دوربین ولی متصل به آن در می آورید.
مسیر حرکت سوژه را فوکوس و واضح می کنید. دیافراگم مناسب را با توجه به دوری و نزدیکی به سوژه (از بین اعداد مناسب دیافراگم برای فلاش) انتخاب و تنظیم می نمایید.
فضا را کاملا تاریک کرده و حتی در پس زمینه از پارچه ی سیاه تستفاده کرده و سپس عکاسی را شروع کنید بدین طریق که با استفاده از سیم دکلانشور (سیم بلندی که به دکمه ی عکاسی وصل شود و برای عکاسی با سرعت B مورد استفاده قرار می گیرد) دکمه ی عکاسی را فشار داده و قفل کنید تا شاتر در کنار باقی مانده و راه عبور نور باز بماند، در این مدت (مدت عکاسی توسط سرعت B) سوژه به حرکت در می آید و فلاش از محلی ثابت و دور از دوربین، پی در پی به موضوع می تابد.
با رها کردن دکمه ی شاتر توسط باز کردن قفل دکلانشور، شاتر بسته می شود و عکاسی پایان می یابد.
تصویر به دست آمده از این عملیات، حالت های متعددی از عامل متحرک را در مسیر حرکتی او نشان خواهد داد.
به این روش که از تکنیک های ویژه عکاسی است اپن فلش (Open Flash) یا عکاسی استروبوسکوپی می گویند.
