آموزش عکاسی

 فتوژورنالیسم چیست؟

 فتوژورنالیسم یا عکاسی خبری :

“عکاسی خبری یا فتوژورنالیسم”

در اصطلاح و به فرانسوی: photojournalisme) به عکس هایی اطلاق می شود که پیام و هدف اصلی آن‌ها خبررسانی می باشد ، و به همان شکلی می باشد که کارشناسان رسانه آن را تعریف می‌کنند.

عکاسان خبری، درست مثل نویسندگان مقاله و مخبران خبر به وسیلهٔ تصویر یا همان عکس می باشند.

سه تعریف رایج دربارهٔ عکاسی خبری وجود دارد:

  • هنری می باشد که برای قصه‌گویی عکاسانه به کار گرفته می‌شود تا زندگی را به صورت مستند به تصویر بکشد.
  • پدیده‌ای جهانی می باشد و همه ی افراد جهان را درگیر می کند و به همه ی افراد مربوط است  و از محدودیت‌های (مرزهای) زبانی و فرهنگی  عبور می‌کند. فتوژورنالیسم  باعث می شود که ما به عکس‌هایی رجوع کنیم که یک داستان را نقل می کند.
  • مثلا عکس‌هایی که در رسانه‌های خبری  یا مجلات، گاه‌نامه‌ها یا هفته‌نامه‌ها مشاهده می کنیم.
  • این عکس‌ها توانایی دارند که دربر گیرندهٔ عکاسی مستند، عکاسی تبلیغاتی، عکاسی در صحنه، عکاسی ورزشی، زندگی جاری، علایق انسانی و به تصویر کشیدن شیوه معاصر و رایج زندگی باشند.

 

  • ولی نکتهٔ مهم در این بخش این می باشد که در فتوژورنالیسم روایت عکس  بر قضاوت مقدم می باشد ، بدین معنا که باید عکس، دیگران را به قضاوت بکشد،
  • پس لازم است که به عکاسان خبری گفته شود: سعی نکنید قضاوت خود را به عکس القا کنید.
  • در فتوژورنالیسم، عنوان یا مضمون بر عکس مقدم است و باید به مخاطبان و بینندگان و کسانی که داوری می‌کنند یاری برساند تا خودشان به کشف داستان یا ماجرابرسند.
  • ژورنالیسم بدین معنا است که داستانی از طریق تصاویر بیان می‌ شود. می‌توان به این صورت دریافت کرد که در ذهن غربی‌ها، فتوژورنالیسم تک‌فریم نیست؛
  • به همین دلیل می باشد که همیشه یک فیشر یا گزارش تصویری جداگانه دارند و یک تک‌فریم؛ که تک‌فریم در واقع اوج گزارش تصویری می باشد.

تعریف آخری که از فتوژورنالیسم می‌توان عنوان کرد این است که گفته شود:

  • شکلی ویژه از ژورنالیسم است که تصاویری را خلق می‌کند تا داستانی خبری را بازگو کند؛ هرچند معمولاً این‌طور فهم می‌کنند که اصل بر تک‌فریم است، در حالی که اینطور نیست. در حالت عام‌تر هم به مطالب بسیار مهم و جدی که عکاسی شده‌است گفته می‌شود.

 

رابطه‌ عکاس و خبرنگار:

 

رابطه‌ عکاس و خبرنگار از چه قرار است؟

این یک پرسشی کلیدی می باشد که تکلیف آن باید در رسانه‌ها روشن شود. لازم است که هردو طرف یعنی هم خبرنگار و هم فتوژورنالیست آگاه باشند که چگونه و با چه نقش‌هایی باید به سراغ یک سوژه بروند.

بر فرض مثال اگر هم عکاس و هم خبرنگار برای پوشش حادثه انفجار در یک فرودگاه در محل مورد نظر حاضر شوند، کدام یک کار خبری را انجام می دهند ؟ و در چه وضعیتی انجام می‌دهند؟

آیا فتوژورنالیست می‌تواند به توصیه‌های خبرنگار گوش نکند و خودش از هرچه که در نظرش خوش آمد ، عکاسی کند؟

آیا گزارش‌گر می‌تواند به نیازهای توصیفی عکسی که فتوژورنالیست می‌گیرد توجهی نداشته باشد؟

آیا می‌شود عکس و عکس‌هایی را روی میز سردبیر قرار دهند و بگویند :

نمی‌دانیم چه شرح عکسی باید برایش تحریر کرد .

یا اینکه خبرنگار نطق کند :

من اصلا آدم‌های این عکس را ندیدم و نمی‌دانم چه کسانی هستند.

اگر قرار باشد تیمی به لبنان برود، چه کسی باید لیدر کار باشد؟

پاسخی که باید به این سئوالات فقط یک گوشه از جهان روزنامه‌نگاری و فتوژرنالسیم می باشد.

به نظر من فتوژرنالیسم در بستر ژورنالیسم قد کشیده و حالا  به یک پای ثابت و کار خبری مستقل تبدیل شده است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *