توضیحات فیلم عکاسی:

بررسی عکاسی در این مبحث به عکاسی سیاه و سفید محدود می شود. در نتیجه بررسی ساختمان فیلم، مربوط به فیلم های سیاه و سفید خواهد شد.

یک فیلم عکاسی در یک برش مقطعی از چندین لایه تشکیل شده است که هر یک از لایه ها در تشکیل تصویر، نقش تعیین کننده ای دارند:

1_لایه ی محافظ در فیلم عکاسی (Scratch_resistant coating):

این قسمت پوشش بالایی فیلم است که از جنس ژلاتین سخت می باشد و به منظور محافظت امولسیون در مقابل خراشیدگی های احتمالی تعبیه شده است.

2_امولسیون در فیلم عکاسی (Emulsion):

یا سطح حساس به نور که ترکیبی از ژلاتین و املاح نقره است.

وجود ژلاتین که از پوست و استخوان حیوانات به دست می آید، موجب می شود که املاح نقره رسوب نکنند و در ژلاتین معلق بمانند.

این بخش از نگاتیو به این علت که محل تشکیل تصویر است، اصلی ترین لایه ی نگاتیو می باشد.

3_ پایه در فیلم عکاسی (Base):

ناحیه ای عظیم است که امولسیون را بر روی آن استوار می کنند.

در گذشته ماده ی حساس را بر روی شیشه های نازک، کاغذ و استات سلولز می کشیدند اما امروزه سطح حساس امولسیون را بر روی پایه هایی از جنس پلاستیک که قابل انعطاف و شفافند، قرار می دهند.

4_لایه های ضد هاله در فیلم عکاسی (Anti_halation coating):

آخرین لایه است که به منظور جلوگیری از انکسار نور تعبیه شده است.

وقتی نور از محیطی به محیط دیگر می رود، دچار انعکاس، انکسار و شکست می شود.

به همین دلیل وقتی نور به امولسیون می تابد، دسته ای از پرتوهای نور به املاح نقره برخورد می کنند و دسته ای دیگر از لابلای امولسیون عبور می کنند و از پایه ی فیلم می گذرند.

این دسته پس از برخورد با لایه ی انتهایی دوباره به سمت امولسیون منعکس می شوند و مجددا امولسیون را از زیر، نور می دهند.

چنین انعکاس های مزاحمی در اطراف نواحی درخشان تصویر، ایجاد هاله می کنند و در نتیجه از وضوح تصویر می کاهند.

برای جلوگیری از این نقیصه، سطح زیرین پایه ی فیلم را با کمک رنگ های تیره می پوشانند که نور عبور کرده از امولسیون و پایه را کاملا به سمت خود جذب کنند تا از انعکاس دوباره ی آن به سمت بالا (امولسیون) و در نتیجه ایجاد هاله های نوری مزاحم جلوگیری کنند.

ضخامت لایه ی ضدهاله تقریبا مشابه ضخامت لایه ی محافظ است.

چهار لایه ی تشکیل دهنده ی فیلم بسیار نازک اند و به کمک چسب مخصوصی به یکدیگر متصل شده اند.

فیلم های عکاسی از جهات گوناگون دارای تقسیم بندی های مختلف می باشند:

اولین تقسیم بندی فیلم براساس حساسیت آنهاست.

فیلم ها از جهت حساسیت دو نوع تقسیم بندی را شامل می شوند که عبارتند از:

حساسیت نوری و حساسیت رنگی.

 طبقه بندی فیلم ها از جهت حساسیت به رنگ:

فیلم های سیاه و سفید رنگ های طبیعت را به تونالیته های خاکستری (دامنه ها و درجات مختلف خاکستری از سفید تا سیاه) ترجمه نموده فیلم های رنگی، رنگ های مقابل در طبیعت را عینا ثبت خواهد نمود، با این وجود ولی حساسیت یک فیلم رنگی نسبت به تمامی رنگ های طبیعت یکسان نیست و در نتیجه فیلم ها از جهت واکنش به سه رنگ اصلی در طبیعت (قرمز، سبز، آبی) دارای سه تقسیم بندی می باشند:

1_فیلم های مونوکروماتیک (Monochromatic):

این دسته از فیلم ها فقط به نور آبی حساسند و نسبت به نور سبز و قرمز خنثی می باشند.

این نوع فیلم ها استفاده ی عمومی داشته و بیش تر در صنعت چاپ به کار می روند. چون این فیلم ها به نور سیز و قرمز حساس نیستند، می توان زیر این نورها با این فیلم ها کار کرد یعنی می توان با خیال راحت این فیلم ها را از زیر نور سبز و قرمز باز کرد.

2_فیلم های اورتوکروماتیک (Orthochromatic):

این فیلم ها به رنگ آبی و سبز حساسند و نسبت به نور قرمز خنثی می باشند. مثل فیلم های لیت که در صنعت چاپ و لیتوگرافی به کار می روند.

با این نوع فیلم ها می توان با خیال راحت زیر نور قرمز کار کرد.

3_فیلم های پانکروماتیک (Panchromatic):

این فیلم ها به تمامی طیف های نوری حساسند یعنی هم آبی، هم سبز هم قرمز، بنابراین باید از تابش هر نوری با هر رنگی به آنها جلوگیری شود.

فیلم های رایج در عکاسی از این نوع می باشند.

طبقه بندی فیلم ها از جهت حساسیت به نور در فیلم عکاسی:

حساسیت به نور یعنی میزان واکنشی که نگاتیو به نور موجود در صحنه انجام می دهد به این صورت که هرچه فیلم حساس تر باشد میزان واکنش بیشتری نسبت به نور موجود انجام خواهد داد و در نتیجه برای محیط هایی کم نورتر مناسب تر است و برعکس یعنی هرچه فیلم دارای حساسیت کم تری باشد میزان واکنش آن نسبت به نور موجود کم تر است پس برای محیط های پرنورتر موثرتر خواهد بود.

برای حساسیت سه نوع سیستم وجود دارد:

1_حساسیت امریکایی (American standard Association) (A. S. A):

این سیستم را امریکایی ها برای نگاتیو ابداع کردند و از نگاتیو 6 شروع و دو برابر افزایش می یابد:

3200_1600_800_400_200_100_50_25_12_6

2_حساسیت آلمانی (Deutsche Industie Norm) (D. I. N):

این سیستم را آلمانی ها برای انواع نگاتیو ابداع کردند و از نگاتیو 9 شروع شده و سه تا سه تا افزایش می یابد:

36_33_30_27_24_21_18_15_12_9

3_سیستم استاندارد جهانی (International Standard Organization) (I. S. O):

این سیستم را آکادمی علوم اروپا برای حساسیت نگاتیو وضع کرد تا به جنگ بین دو سیستم قبلی (امریکاییها با آلمانی ها) پایان دهد.

به نحوی که تمامی کارخانه های تولید نگاتیو در سراسر دنیا از این سیستم حساسیت نگاتیو تبعیت می کنند. این سیستم ترکیبی از دو سیستم بالاست بدین نحو که پس از کلمه so عدد ASA و سپس معادل N آن نوشته می شود.

SO 100/21

SO 200/24

SO 800/30

SO 3200/36

نگاتیوها با انواع حساسیت ها ساخته می شوند.

به حساسیت فیلم، قدرت فیلم و سرعت فیلم هم می گویند و تغییرات حساسیت به منظور عکاسی در انواع محیط های بسیار کم نور تا بسیار پرنور موجب می شود که عوامل دیگری تحت تاثیر قرار گیرند من جمله کنتراست تصویر و همچنین گرین تصویری:

الف_رابطه ی حساسیت فیلم با دانه های تصویر (Grain):

هر چه دانه های نقره امولسیون نگاتیو ریزتر باشند، حساسیت فیلم کم تر است و هرچه دانه های نقره درشت تر باشند حساسیت فیلم بیش تر است.

بنابراین نگاتیوهایی با حساسیت کم دارای تصاویری یکنواخت تر و صاف تر خواهند بود. ولی نگاتیوهایی با حساسیت بالا تولید تصاویری با دانه های آشکار و وضوح کم تر خواهند کرد چون افزایش دانه های درشت از وضوح و جزئیات تصویر می کاهد.

کنتراست به مفهوم تضاد و تباین است به نحوی که هر چه درجات خاکستری کم تر و سیاهی و سفیدی کامل در تصویر بیش تر باشد، تصویر دارای کنتراست بیش تری است و برعکس یعنی هر چقدر تعداد درجات و تونالیته های مختلف خاکستری بیش تر باشد، کنتراست کم تر است.

دارا بودن حدود 8 پله ی خاکستری تصویر را دارای کنتراست متوسط و معمولی خواهد کرد.

کاهش درجات خاکستری، کنتراست را افزایش داده و افزایش درجات خاکستری کنتراست را کاهش می دهد.

کنتراست پایین، تصویر را ملایم و کنتراست بالا، تصویر را خشن تر می کند و اما در این میان، حساسیت فیل؛ کنتراست را تغییر خواهد داد.

بدین نحو که با افزایش حساسیت، کنتراست تصویر کم شده و با کاهش حساسیت، کنتراست تصویر زیاد خواهد شد.

بدین ترتیب می توان با در نظر کنتراست دلخواه، حساسیت مناسب را برای عکاسی انتخاب کرد.

مثلا برای کپی برداری (عکاسی از روی نسخه های خطی و طرح های سیاه و سفید)، چون خواهان کنتراست بالا هستیم باید از حساسیت های کم استفاده کنیم.

ولی برای عکاسی از یک تابلوی نقاشی چون خواهان درج جزئیات تصویر و نیز جزئیات رنگی و نوری هستیم، باید از نگاتیوهایی با حساسیت بیشتر استفاده کنیم تا کنتراست کم شود و در نتیجه درجات توالیته افزایش یابد ولی از طرفی حساسیت خیلی بالا ایجاد گرین می کند و وجود این دانه ها، جزئیات تصویر را از بین می برد و چون در این حالت، خواهان ثبت جزئیات هستیم بهتر است از حساسیت متوسط استفاده کنیم.

در یک کلام باید با توجه به اهداف نهایی تصویر و کنتراست و گرین دلخواه، فیلمی با حساسیت مناسب به کار ببریم تا تضاد یا تونالیته ی دلخواه را در زمین های دانه دار یا نرم و یکنواخت به دست آوریم.