واژه درام (drama) تا حدی مبهم اما سودمند و مفید است و کاربردهای فراوانی دارد. معنی اصلی این واژه در زبان یونانی «انجام دادن» بوده است، ولی در زبان انگلیسی امروز، کاربرد آن بیانگر اجرای یک روایت داستانی است.
درام هنری تقلیدی است که از عوامل متعددی چون روایت داستانی، شخصیتها، صحنهآرایی، بازیگری، افکت، لباس، دیالوگ و غیره تشکیل شده است.با این حال، هر نوع نمایشی را میتوان دراماتیک نامید. مارتین اسلین (Martin Esslin) معتقد است پانتومیم، سیرک، تئاتر خیابانی، اپرا، سالن کنسرت موسیقی، کاباره، رخدادها و هنرهای نمایشی در چارچوب درام و دراماتیک هستند و به هم مربوط اند. اما در عین حال، در برخوردی دقیقتر، برخی از ویژگیهای دراماتیک بودن را هم ندارند.برخی مواقع نمایشهایی نظیر رژه ارتش، کنسرتها، مسابقات فوتبال و کارناوالهای خیابانی هم درام نامیده میشوند که این موضوع به ابهام بودن درام میافزاید. دو جزء اصلی که در تمامی صورتهای درام یافت میشوند، عنصر اجرا و بازیگری در حضور تماشاگر است.
نامزد های بهترین فیلم درام سال 2019
بیشتر مفسران معتقدند درام در آیینهای مذهبی و مراسم یونان باستان بوده ریشه دارد. با پیچیدهتر شدن این آیینها و افزایش جنبههای نمایشی آنها، تمایز بین شرکتکنندگان و کسانی که در آن شرکت نداشتهاند، در واقع در تمایز قائل شدن بین بازیگران و تماشاچیان نمود پیدا کرده است.رفته رفته نوعی تئاتر غیر مذهبی که در آن عناصر آیینی کمتر دیده میشد، به وجود آمد. عملکرد اصلی این نوع تئاتر، سرگرم کردن تماشاچیان بود و به این منظور از نمایشنامهنویسان، هنرپیشگان و عوامل حرفهای صحنه استفاده میکرد. درام تا قبل از ظهور فناوریهای تولید فیلم در قرن بیستم، کماکان با صحنة تئاتر پیوند خورده بود. امروزه مردم درام را بیشتر به وسیله صفحه و پرده نمایش میبینند تا بر صحنة تئاتر.شخصیت دراماتیک فیلم، در نظریه انتقادی، کم به تنهایی مورد توجه قرار گرفته میشود و عمدتاً تحتالشعاع مقولاتی چون نظریه، بازیگری، نظریه مولف، نظریه ژانر و یا نظریه روایت قرار داشته است.فیلمهای بلند داستانی صورتی از درام هستند، نظریهپردازان فیلم برای توصیف ژانرهای مختلف و عناصر سینمایی ترجیح دادند از عبارتهایی دیگر استفاده کنند. ملودرام در این میان یک استثنا است.از دهه ۷۰ به بعد در توصیف فیلمهای عاشقانه، عاطفی و احساسبرانگیز ملودرام که از واژه ی درام شتق شده به کار رفته.
از بهترین فیلم های درام 2019
نظریه فیلم همیشه تلاش کرده است تا بر تفاوتها تأکید کند و شباهتهای بین فیلم داستانی و دیگر صورتهای دراماتیک را کمرنگ جلوه دهد. نظریهپردازان درام از دهه ۸۰ در رشتههای دیگری چون مطالعات تئاتر و مردمشناسی، این افکار تعجبآمیز را به چالش خواندهاند.
آنها معتقدند سینما بر پایه سنتهای نمایشی متعددی از جمله تئاتر، سالنهای کنسرت موسیقی و کاباره است که هر کدام بر صورت فیلم و محتوای آن تأثیر گذاشتهاند. ویکتور ترنر در کتاب انسانشناسی اجرا (anthropology of (performance میگوید: درامها و دیگر ژانرهای نمایشی معمولاً نوعی هماهنگسازی یا ارکستراسیون رسانهای هستند و نه بیان به وسیله یک رسانه واحد.
از سوی دیگر، در مطالعات تلویزیونی، سابقه و تاریخچه تلویزیون در تئاتر و سینما جستجو میشود و همانگونه که گفته شد،درام به عنوان یک واژه به طرز گستردهای مورد استفاده قرار میگیرد و معانی فراوانی دارد. بیشتر شبکههای بزرگ تلویزیونی درامهای تلویزیونی میسازند یا سفارش تولید آنها را میدهند.
فیلمها و سریالهای درام، برنامههایی داستانی هستند که تمامی عناصر صحنه تئاتر و بازیگری را دارند.درامهای تلویزیونی غالباً به ژانرهای گوناگون از جمله درامهای تاریخی، جنایی، اجتماعی واقعی، کمدی، سریالهای عامهپسند و غیره تقسیم میشوند.
واژه درام به طرز فزایندهای در مورد برنامه مستند تلویزیونی نیز به کار میرود. مستندهای تلویزیونی، نوعی بازسازی رویدادهای واقعی هستند که مرز بین افسانه و واقعیت را محو و کمرنگ میکنند. فیلمهای مستند تلویزیونی از مکانهای واقعی استفاده و زندگی افراد واقعی را روایت میکنند. آنها برای انجام این کار، مواد مستند را به گونهای نشان میدهند که صورت دراماتیک به خود بگیرد.
پنج فوت فاصله
تمامی فیلمهای مستند و برنامههای خبری برای عناوین خبری خود به دنبال رویدادهای دراماتیک هستند. در این چارچوب درام به رویدادهایی اطلاق میشود که از شدت و غلظت عاطفی بالایی برخوردار باشند.
رویدادهایی چون جنگ، قحطی، جنایت، رسوایی سیاسی، تروریسم و فجایع مختلف، ارزش خبری دارند. در واقع، ارزشهای خبری و فیلمهای خبری حکم نمایش را دارند و مجریان و گزارشگران نقش بازیگران را ایفا میکنند و این در حالی است که مخاطبان در جایگاه همیشگی خود نشستهاند.