معرفی فیلم

آنچه که باید درباره فیلم کمدی بدانید

سینمای کمدی ( Comedy):

 

تعریف ساده از کمدی در تئاتر و سینما این است که :

کمدی اثری است که در بینندگان شادی و نشاط ایجاد کند و به خوبی و خوشی به پایان برسد. اما مفهوم کمدی این است که بیننده در حین ان به خنده بیافتد.
انواع مختلفی کمدی وجود دارد ،که هر کدام به اشکال مختلف بیننده را میخنداند ، برای مثال در کمدی های تلخ و سیاه ، خنده  در صحنه های جدی ایجاد میشود و حتی گاهی داستان های کمدی هم پایان تلخی دارند.

اما عامل مشترک در همه انواع کمدی ، وجود رفتار های طنز و وجود رگه های مضحک در  عملکرد انسان هاست و نیز تلاش در جهت خنداندن تماشاگر ، به واسطه خطاهایی در رفتارشان و ناکامی های آدم هایی کمی کند ذهن تر از خود آنان و یا باهوش تر از خود آنان. در حالت اول ، تماشاگر خود را برتر از قهرمان کمدی می پندارد و به این حس برتری دامن می زند و در حالت دوم که قهرمان از او برتر است ، جهان را از چشم او می بیند..

تاریخچه ای بر سینمای کمدی:

 

فیلم کمدی جزو اولین گونه های سینمایی بود که شکل گرفت و به خوبی ادامه پیدا کرد و از ان استقبال شد. در واقع فیلم سازان اولیه سینما ، بعد از آنکه در تجربه های اولیه شان ، فیلم های مستند وشکلی واقعی از زندگی بشر را جلوه دادند ، در تجربه های بعدی به سراغ خنداندن مردم رفتند ، زیرا از طرفی فیلم و نمایش های طنز در بین مردم از اهمیت بسزایی برخوردار استو  ثانیا ، از آنجا که آنها به دنبال بازیگران تئاتر می رفتند تا در فیلم هایشان بازی کنند ، کمدین و شخصیت های خنده دار بین آنها بسیار بود. بسیاری از ان ها از نظر فیزیکی مناسب نبودند بر فرض مثال چاق بودند یا خیلی کوتاه یا….و همین باعث کشیده شدن آنها بسوی نمایش  های کمدی شد.

درواقع این شخصیت ها ، کمدین های روی صحنه بودند و که می خواستند کمدین هایی در عرصه سینما باشند. به این ترتیب ، فیلم های کمدی اولیه شکل گرفتند و بازیگران کمدی بودند که  به فیلم هایشان هویت می بخشیدند ، این روشی است که بسیاری از فیلم های کمدی بر اساس آن ساخته شده اند ،و اینکه بازیگرانی تنها کمدی بازی میکنند و نام و چگونگی فعالیتشان در عرصه کمدی را در تمام فیلم هایشان حفظ می کنند و در واقع فیلم هایشان بیش از آنکه نام خود را داشته باشند ، بر اساس نام کمدینشان شناخته شده هستند.

مهم ترین پایه گذار سینمای کمدی صامت در آمریکا ، مک سنت بود. مک سنت که در بسیاری از فیلم ها بازی کرده بود ، به دقت از گریفیث فیلم سازی را آموخت. مک سنت بعد از مدتی کار برای کمپانی های مختلف ، سرانجام کمپانی خود را با همکاری چند تن دیگر ، به نام کی استون فیلم ( Keystone Film Company ) تاسیس کرد و در بین سال های 1913 تا 1935 ، هزاران فیلم کوتاه و بیش از صد فیلم بلند ساخت. مک سنت در اخر موفق شد یک گونه سینمایی برای خود ایجاد کند، کمدی اسلپ استیک. این گونه سینمایی برگرفته از  سیرک ، نمایش های کمدی ، پانتومیم ، فیلم های تعقیب و گریز کمدین فرانسوی ، یعنی ماکس لندر و … است.مک سنت در این نوع کمدی ها ، جهانی پر هرج و مرج ایجاد کرد که تشکیل شده از پرتاب های خامه و شیرینی ،آویزان شدن از پرتگاه ها ، تقیب و گریز اتومبیل ها ، ضرب و شتم های پر سر و صدا و … . فضایی که اوایجاد میکرد پر از هرج و مرج بود و همه چی در آن به شوخی گرفته میشود.

این سبک کمدی با ظهور چهره های مشهوری چون چارلی چاپلین ، باستر کیتن ( Buster Keaton ) ، هری لنگدون ( Harry Langdon ) و هرولد لوید ( Harold Lioyd ) ، گسترش یافت. هر یک از این چهره ها شخصیتی خاص را از خود به یاد و به نمایش گذاشتند و سینمای کمدی را بسیار ارتقاء دادند و به این ترتیب عصر طلایی کمدی نیزشکل گرفت.

 

با ورود صدا به سینما ، سینمای کمدی به طور اساسی دگرگون شد. شوخی های تصویری وجود داشت اما به ندرت شوخی های صوتی تحولی جدید ایجاد کرد.

برخی کمدین ها توانستند خود را با این تحول جدید وفق دهند ولی برخی برعکس. در این میان لورل و هاردی ( Stan Laurel & Oliver Hardy ) بسیار موفق بودند. اما شاید موفق ترین کمدین های این دوران برادران مارکس (Marx Brothers ) باشند. برادران مارکس ، چهار کاراکتر بودند به نام های هارپو ، گرچو ، زپو و چیکو که فیلم های آنها علاوه بر صحنه های کمیک ناشی از هرج و مرج و بی نظمی ، و سرشاز از دیالوگ های احمقانه و بی سر و ته و در عین حال بسیار طنز آمیز بود. از جمله فیلم های برادران مارکس می توان به سوپ اردک ( 1933- Duck Soup ) و شبی در اپرا ( 1935- A Night at the Opera ) اشاره کرد.

سینمای کمدی که شروعی قدرتمند و دوران اوج نسبتا طولانی را پشت سر گذاشته بود اما در ادامه رکود چشمگیری داشت. زیرا از طرفی تماشاگران دیگر روی خوش به کمدی ها نشان نمی دادند و خواهان ظرافت بیشتر در فیلم های کمدی بودند ، و از طرف دیگر ، کسانی که ستاره های بزرگی در عرصه کمدی بودند مانند سابق ظهور پیدا نکردند. همه این عوامل موجب شد شاهد عملکرد جدیدی در عرصه کمدی بودند.

 

و اینکه فیلم هایی که بیش از آنکه خنده دار باشند ، تلخ و درد آور بودند را کمدی اصطلاحا کمدی سیاه می نامند.

در انتها باید گفت ، اگر چه سینمای کمدی دوران اوج خود را پشت سر گذاشته ، اما هرچند کم ولی  همچنان فیلم های درخشانی در این حوزه ساخته می شوند و همچنان شاهد چهره های مشهوری هستیم که نوع خاص کمدی خود را عرضه می کنند ، چهره هایی همچون استیو مارتین ( Steve Martin ) و جیم کری ( Jim Carry .

همچنین نکته دیگری که باید گفت ، این است که امروزه ، در فیلم های کمدی سعی می شود بیش از آنکه بر روی شخصیت های کمدی تکیه داشته باشند بر موضوعات و محتواهای کمیک دست بگذارند

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *