موسیقی پاپ ایرانی و معرفی آن:
موسیقی پاپ ایرانی ، از خانواده ی موسیقی پاپ می باشد و زادگاه آن ایران است .
موسیقی پاپ ایرانی پس از انقلاب 1357:
بعد از انقلاب 1357 جلوی بسیاری از رشته های هنری گرفته شد، و تعداد زیادی از هنرمندان چاره ای جز رهاکردن هنرشان نداشتند و اگر اشتیاق دنبال کردن هنر خود را داشتند باید شرایط ادامه دادن در رشته هنری موردنظر خود را ،در خارج از کشور فراهم می کردند. تا قبل از انقلاب1357، هارمونی و تناسب های استفاده شده در موسیقی پاپ ایرانی، بر پایهٔ ردیف موسیقی کلاسیک ایرانی قرار گرفته بودند. با کناره گیری و فاصله ی مشهودی که توسط عده ی زیادی از آهنگسازان اتفاق افتاد ، موسیقی پاپ ایرانی به یک تحول شگرف مبتلا شد.موسیقی پاپ در ایران، در دههٔ اول جمهوری اسلامی، به طور کل محو گشت و از دیده پنهان شد ، ولی بعد از جنگ هشت‌ساله با عراق، با نگرشی جدا ، سر از موسیقی ایرانی برون‌مرزی، در آورد و این موسیقی بازهم پدیدار شد.
علیرضا افتخاری که از سبک آواز خوانی سنتی به سبک پاپ تغییر سبک داد و جهت خود را در زمینه موسیقی متغیر کرد و دیگر افراد مثل: بیژن خاوری، پرویز طاهری، حسن همایونفال، حمید غلامعلی، عباس بهادری، مهدی سپهر، و مهرداد کاظمی، در «دوران سازندگی» چهره هایی بودند که کار خود را آغاز کردند و سرشناس شدند.
موسیقی پاپ، در «دورهٔ اصلاحات»، با گره گشایی در سیاست‌های فرهنگی و هنری، دوره ی دیگری را برای خود رقم زد و به آن پا گذاشت. در دههٔ نود میلادی، برای پیشرفت و برتری داشتن از موسیقی ایرانی برون‌مرزی، سرپرستان زمینهٔ موسیقی تصمیم گرفتند که کارهایی موافق با چارچوب قانونی خود خلق کنند. محمدعلی معلم دامغانی و فریدون شهبازیان، در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، انجمنی را برای بررسی بازگشت و پیشرفت موسیقی پاپ باز کردند. محمد اصفهانی، خشایار اعتمادی، سعید شهروز، شادمهر عقیلی، و گروه آریان، شامل اولین افرادی بودند که پروانهٔ کار به آن ها داده شد. حسین زمان، علیرضا عصار، قاسم افشار،امیر کریمی، مانی رهنما، و ناصر عبداللهی، از جمله خوانندگان دیگر پاپ این دوره به حساب می آمدند. پاره ای از کارهای آنان، در تلویزیون هم پخش شد. این کارها، اگرچه طیف وسیعی از هواداران و دنبال‌کنندگان را به دنبال داشت ، اما از دید بعضی از منتقدان، هم در زمینهٔ تکنیک و هم درونمایه،به مذاق خوش نمی آمدند. فریدون شهبازیان هم از این عرصه کنار رفت و به منتقدان موسیقی پاپ مرسوم در ایران محلق شد.
در سال ۱۳۷۷، برای اولین بار بعد از انقلاب ۱۳۵۷، جشنوارهٔ موسیقی پاپ بر پا شد و با شور مخاطبان همراه بود. بعد از آن، خوانندگان پاپ جوان‌تر، این جریان را ادامه دادند و نگذاشتند که دچار انحطاط بشود . به دنبال بسط فناوری‌های نوین و دسترسی عام به اینترنت، گروه‌های زیرزمینی موسیقی پاپ هم کار خود را آغاز کردند.
بعد از دههٔ ۷۰، چهره‌های جاودانی مانند: رضا صادقی، احسان خواجه‌امیری، بابک جهانبخش، محسن یگانه، امین رستمی، بنیامین بهادری، بهنام صفوی، سیامک عباسی، محسن چاوشی، حمید حامی، فرزاد فرزین، حمید عسکری، مهدی یراحی، گروه سون، سیروان خسروی، علی عبدالمالکی، مجید خراطها، علی لهراسبی، فریدون آسرایی، مازیار فلاحی، حامد هاکان، محمد علیزاده و… شناخته شدند و فعالیت خود را در زمینه موسیقی پاپ ایرانی آغاز کردند.
مرتضی پاشایی، امیرعباس گلاب، رستاک حلاج، علیرضا طلیسچی، مهدی احمدوند، زانیار خسروی، امید حاجیلی، محسن ابراهیم‌زاده، بهنام بانی، گروه پازل، افشین آذری، حامد همایون، حمید هیراد، سامان جلیلی، سینا شعبانخانی، شهرام شکوهی، رضا بهرام، گروه ماکان، گروه هوروش ،شهاب مظفری و آرش و مسیح عدل پرور و گروه راشن هم پس از دههٔ ۸۰ به رسمیت شناخته شدند و این افراد نیز به فعالیت خود در زمینه موسیقی پاپ پرداختند.