تعریف تئاتر در چین:

اگرچه نمایش چینی ریشه در آداب و مناسک مذهبی و اجتماعی دارد اما عوامل دیگری نیز در پیدایی آن موثر بوده است.

اسنادی موجود است که حکایت می کند در حوالی سال های 1500 تا 2000 قبل از میلاد رقص های نمایشی وجود داشته که مهم ترین آنها در جشن ها و اعیاد برپا می شده است.

در زمان کنفسیوس Confucius (حدود 500 قبل از میلاد) بازیگرانی وجود داشته اند که به اجرای صحنه های قهرمانی در ستایش نیاکان خود می پرداخته اند.

در زمان سلطنت خاندان مینگ (1444_1368 میلادی) سبک های گوناگون نمایشی در سرتاسر چین وجود داشته است.

اما در اواخر قرن هیجدهم به فرمان امپراتور بهترین بازیگران چین از قسمت های مختلف امپراتوری به پکن آورده شدند.

انجام سبک های گوناگون نمایشی توسط این بازیگران منجربه پیدایش نوعی نمایش خاص شد که با عنوان اپرای پکن The peking opera شناخته شده است.

از خصوصیات نمایش های اپرای پکن صحنه آرایی، تنوع لباس ها و از همه مهم تر، نقش بازیگر است که به زیباترین شکل صورت میگیرد.

تعریف تئاتر در ژاپن:

ژاپن سرزمین افسانه ها و اساطیر خورشید تابان، رقص ها و مراسم آیینی پرشور برای الهه ی بزرگ روشن کننده ی آسمان قدمتی دیرینه دارذ.

مهم ترین اشکال تئاتر در ژاپن عبارتند از :

نو، کابوکی و بونراکو.

تعریف نمایش نو:

واژه ی نو Noh در زبان ژاپنی به مفهوم بازی به کار می رود و به نوعی از نمایش ژاپنی اطلاق می شود که در حدود قرن چهاردهم ابداع شده است و به عنوان نمایش کلاسیک ژاپن شناخته می شود.

نمایش نو را ترکیبی از عوامل و عناصر گوناگونی می دانند.

این عوامل شامل رقص مذهبی، اکروبات، شعبده بازی و آواز می باشد.

نمایش های نو از لحاظ ساختمان، نمایش های کوتاه پرده ای هستند که معمولا به لحاظ سنگینی موضوع در بین آنها قطعات کوتاه کمیک اجرا می شود.

معرفی کابوکی Kabuki:

از اشکال نمایش ژاپن، کابوکی است که بسیار مورد توجه مردم است.

در کابوکی موسیقی، رقص و چیره دستی، نقش های به سزایی دارند.

کابوکی طی سالیان دراز به روش سنتی اجرا می شد و در سال های آخر سده ی هفدهم میلادی به بعد متحول گردید.

در نمایش کابوکی قطعات کوتاه و صحنه هایی که مورد توجه و علاقه مردم است با مضامین تاریخی، اخلاقی، سلحشوری های عصر سامورایی ها و نیز مضامین خانوادگی که داستان های اقشار جامعه را گاه به شیوه های احساسی بیان می کند، به وفور دیده می شود.

معرفی بونراکو Bunraku:

از اشکال نمایش عروسکی ژاپن است که در قرن شانزدهم شناخته شده است.

این نمایش در پیوند با نمایش کابوکی گسترش یافت.

دست نوشته ی نمایش های بونراکو را که جوروری Joruri می گویند یک خواننده_گوینده که در کنار صحنه نشسته است، می خواند.

مضمون نمایش های بونراکو عموما بر مبنای افسانه های تاریخی تشکیل شده است.