کتاب مردی به نام اوه یکی از کتاب هایی می باشد که با استقبال بی نظیر مخاطبان خود روبرو شد و این استقبال در سوئد بیشتر بود.

این کتاب توسط فردریک بکمن به رشته ی تحریر در آمده است و فرناز تیمورازف که او نیز ساکن سوئد می باشد آن را به صورت مستقیم از زبان سوئدی به فارسی ترجمه کرده است.

نقد و تحلیل کتاب مردی به نام اوه:

قهرمان داستان مردی به نام اوه می باشد که بعد از مرگ همسرش تصمیم می گیرد خودکشی کند . در این اوضاع به وجود آمده ، شخصی پیدا می شود که اوه را این خلقیات و روحیات به هم پچیده نجات بدهد ، آن شخص فردی به نام پروانه است که از قضا ایرانی می باشد.

مردی به نام اوه یک کتاب بسیار ساده با یک داستان کاملاً خطی و روان است و از پیچیدگی های رایج دنیای داستان نویسی در آن خبری نیست.

با اینکه اوه یک مرد گوشت تلخ و جدی و عملگرا می باشد اما شخصیتی که در داستان دارد به صورتی می باشد که خواننده به راحتی با او ارتباط برقرار می کند و دوست ندارد که خودکشی‌های او سرانجام داشته باشد و اتفاق بدی برای او رخ بدهد. این کتاب با وجود اینکه یک داستان عاطفی را دارا می باشد ولی به شدت کمدی هم هست.طنز داستان با وجود ترجمه مناسب موقعیت ها کاملاً درک کردنی و باورپذیر شده است.

اوه  مردی است که گفتگوی ذهنی با خودش جای گفتگوی او با انسان‎های پیرامونش را پر می‎کند.

از طریق دیالوگ‎های ذهنی اوه می‎توان به این مسئله پی برد که او در «وضعیتِ در خود» دچار تنش شده است.

معیار‎های اوه با جامعه مدرن و پیشرفته‎ای که در آن “هیچکس نمی‎تواند به طریقی منطقی با دست بنویسد و قهوه دم کند” در تعارض قرار گرفته است.

این تعارض باعث بروز رفتارهایی می شود که بیگانگی او با محیط پیرامونش را پر رنگ‎تر هویدا می کند.

بنابر این می توان گفت،بی توجهی به اُوِه  نسبت به وضعیت درون خود ، به نپذیرفتن واقعیت بیرونی جامعه کشیده شده است.

واقعیت‎های بیرونی که با هیچ کدام از معیار‎های درونی اُوِه یکسان نمی باشند.

 عدم هم‌سویی و هماهنگی مزید بر علت شده است که رفتارهای اُوِه از کنترلش خارج شوند و به تدریج در دنیایی که پیوسته در حال تغییر و نو شدن می باشد، جایی برای او و حیات او نباشد و فکر خودکشی در ذهنش قرار بگیرد.